Przestępstwo uporczywego nękania (część 2)

Zagrożenie karą

Przestępstwo uporczywego nękania określone w art. 190a § 1 k.k. jest zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Jeżeli jednak następstwem takiego czynu jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, wówczas sprawca na podstawie art. 190a § 3 k.k. podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Tryb ścigania

Przestępstwo uporczywego nękania ścigane jest na wniosek pokrzywdzonego (art. 190a § 4 k.k.), a więc to pokrzywdzony decyduje czy chce by sprawca był ścigany i poniósł odpowiedzialność karną. W momencie złożenia wniosku – zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, postępowanie karne dalej toczy się z urzędu.

Warunek ścigania na wniosek pokrzywdzonego przestaje jednak obowiązywać wówczas, gdy następstwem zachowania sprawcy było targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie. Wówczas ściganie odbywa się w takim przypadku z urzędu, czyli niezależnie od woli pokrzywdzonego, a organy ścigania obowiązkowo podejmują czynności w chwili ujawnienia przestępstwa.

Właściwość organów ścigania

Organami ścigania właściwymi w zakresie przyjęcia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa są policja oraz prokuratura.

Zawiadomienie to pokrzywdzony może złożyć do jednego z wyżej wymienionego organu na terenie całego kraju. Należy jednak pamiętać, że organem właściwym do prowadzenia postępowania będzie zgodnie z właściwością miejscową ten organ, na terenie którego doszło do popełnienia przestępstwa. Powyższe oznacza, że zawiadomienie złożone do organu niewłaściwego, zostanie przekazane do dalszego prowadzenia do organu właściwego, o czym pokrzywdzony zostanie powiadomiony.

Forma zawiadomienia

Pokrzywdzony zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa może złożyć w formie ustnej lub pisemnej. Przyjęcie zawiadomienia ustnie następuje bezpośrednio w siedzibie organu, w formie zeznania do protokołu, do którego powinien zostać dołączony wniosek o ściganie sprawcy.

Zawiadomienie w formie pisemnej powinno mieć formę pisma procesowego i zawierać następujące informacje:

• oznaczenie organu do którego kierowane jest zawiadomienie np. Komenda Rejonowa Policji Warszawa II, Prokuratura Rejonowa w Szydłowcu;
• wskazanie imienia, nazwiska, miejsca zamieszkania składającego zawiadomienie, a także numer telefonu, telefaksu lub poczty elektronicznej, lub zawarcie oświadczenia o ich nieposiadaniu;
• wskazanie imienia, nazwiska, miejsca zamieszkania lub innych danych mogących zidentyfikować sprawcę przestępstwa lub osobę podejrzewaną o jego popełnienie, jeżeli są znane;
• podanie czasu i miejsca popełnienia czynu;
• możliwie dokładny opis zdarzenia;
• wniosek o ściganie sprawcy;
• datę i podpis składającego zawiadomienie.

Równocześnie z zawiadomieniem o przestępstwie, czy to złożonym w formie pisemnej, czy też ustnie, pokrzywdzony powinien przekazać organom ścigania posiadane dowody na popełnienie przestępstwa, lub ewentualnie wskazać miejsca, gdzie mogą się one znajdować.

Pokrzywdzony powinien więc starać się dokumentować zachowania sprawcy i zachowywać wszelkie otrzymane od niego np. maile, sms-y, wiadomości, nagrania z poczty głosowej, zrzuty z ekranu lub zdjęcia, potwierdzające aktywność sprawcy np. w mediach społecznościowych, w Internecie czy nagrywać rozmowy z nim.

Pokrzywdzony powinien także przekazać organom ścigania dane osób, jeżeli są mu znane, w postaci imion, nazwisk, adresów zamieszkania, które są lub były świadkami zachowań sprawcy. Przekazanie organom ścigania dowodów może ułatwić identyfikację sprawcę przestępstwa i pozwolić na udowodnienie mu dopuszczenia się zarzucanych mu czynów.