Prawne aspekty kryzysu psychicznego. Ubezwłasnowolnienie

Osoba, która ukończyła lat trzynaście, może zostać całkowicie ubezwłasnowolniona, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem.

Jeśli ubezwłasnowolniony całkowicie nie pozostaje już pod władzą rodzicielską, to ustanawia się dla niego opiekę.[1] Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.[2] W sprawach o ubezwłasnowolnienie właściwy jest sąd okręgowy miejsca zamieszkania/pobytu osoby, która ma być ubezwłasnowolniona.

Procedura ubezwłasnowolnienia: kto może złożyć wniosek i jakie są obowiązki kierowników placówek leczniczych.

Wniosek o ubezwłasnowolnienie może złożyć jedynie:

• krewny w linii prostej (rodzeństwo, dzieci, wnuki),
• małżonek,
• przedstawiciel ustawowy.

Z wnioskiem o ubezwłasnowolnienie może także wystąpić Prokurator. W przypadku stwierdzenia, że dobro osoby chorej psychicznie lub upośledzonej umysłowo wymaga jej ubezwłasnowolnienia, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotnego w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej zawiadamia o tym prokuratora. W razie stwierdzenia, że przedstawiciel ustawowy osoby chorej psychicznie lub upośledzonej umysłowo nie wykonuje należycie swoich obowiązków wobec tej osoby, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotnego w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej zawiadamia o tym sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby.[3]

[1] Art. 13 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93 z póżn. zm.)

[2] Art. 16 kodeksu cywilnego

[3] Art. 16 i 17 uozp